Startpagina | Contact  

 

NAVIGATOREN MAKEN SINDS 1978

Korte geschiedenis van de Antipoden

Inicios de la vela ligera en españa

In 1977, voordat ik werd geboren en met mijn eenjarige broer, ontdekte mijn vader, een filmregisseur uit Madrid, de zee en het zeilen. Een ervaring die zijn leven en dus ook dat van ons volledig zou veranderen.


In die tijd was de filmwereld een van de meest opgeofferde en omslachtige, met postproductietechnieken die al het gedane werk in gevaar brachten, waar het met een schaar en tape was gemonteerd, kortom een ??puinhoop. In een poging aan alles te ontsnappen, ging hij met zijn broertje naar de kust van Valencia. Terwijl hij langs het strand liep, zag zijn broer Fernando een man met een kleine zeilboot en stond erop dat ze moesten gaan zeilen, dat hij kon zeilen (hij had geen idee) en dat het iets leuks zou zijn. Op de een of andere manier slaagde hij erin mijn vader te overtuigen en door met de man te praten kregen ze hem zover dat hij zijn boot mocht hebben. Die eerste ervaring was zo magisch, dat hij precies op dat moment dacht: dit zou echt iedereen moeten oefenen, geweldig. Hij voelde de behoefte om het door te geven. Hij liet alles achter en verhuisde naar Valencia om echt te leren zeilen. Ik probeer iemand te vinden die hem dat allemaal kan leren. Hij kwam langs bij het enige wat er op dat moment was, een "Real Club Náutico" waar ze bij binnenkomst als eerste hun mond hielden en hem van top tot teen bekeken alsof hij analyseerde of hij de taak aankon om die elite binnen te gaan. club. En het is dat zeilen tot dat moment dat was, een elitaire sport en alleen toegankelijk voor een paar leden met de koopkracht om een ??zeilboot te kopen. Maar hoe zit het met de rest van de mensen? Hadden ze niet het recht om te genieten van zeilen? Hij toerde door verschillende clubs, maar vond in alle clubs meer van hetzelfde. Vanaf dat moment zou zijn grootste ambitie zijn om met dat imago te breken en zeilen een echte sport voor iedereen toegankelijk te maken. Om ervaring op te doen, zou een heel jaar worden besteed aan zeilen en zeilen, aantekeningen maken en zoeken naar een didactische manier om dat over te brengen. Ondertussen, en om te leven, wijdde hij zich aan het schilderen, iets wat hij altijd had gedaan, tot nu toe zonder winst.

Op een onderzoeksreis naar het dichtstbijzijnde grensland, Frankrijk, was hij aangenaam verrast dat daar inderdaad scholen waren die je leerden navigeren op een meer open en hechte manier, met wat sfeer en jonge kinderen. Er was meer liefde voor zeilen! Ze hadden zelfs af en toe een lesboek. Deze reis zou hem enorm motiveren en zou hem doen inzien dat zijn doel in Spanje niet zo onbereikbaar was en dat het ook nog eens een beter klimaat had.


In 1978 werd op het strand van Cullera geopend wat een van de eerste zeilscholen in Spanje zou worden, de B.E.N. o Nautical Teaching Base, die gaandeweg steeds meer mensen aantrok. In 1981 werd ik geboren, mijn vader combineerde BEN nog met schilderen, omdat de kaars nog niet genoeg was om te eten. En zo zou alles doorgaan tot eind 1984, mijn vader die steeds meer mensen aan het zeilen hakte en zijn droom vorm zag krijgen, en ik rende en bal spelend tussen de boten en mijn broer begon alleen te zeilen. Helaas zou het stadsbestuur al snel de concessie intrekken om die ruimte aan meer parasols toe te wijzen, waar Cullera toen eigenlijk van leefde. Een gebrek aan visie? Vast en zeker. Iets dat mijn vader in de problemen zou brengen.

In 1985 werd een definitief doel voorgesteld, om de hele Spaanse kust af te reizen tot het vinden van de beste plek voor een centrum van nautische activiteiten. Een plek die natuurlijke schoonheid, charme, veiligheid, maar vooral ideale omstandigheden voor de initiatie en verbetering van deze sport samenbrengt. Daarom mag het geen plaats zijn met buitensporige wind die het leren zou bemoeilijken, maar het mag ook niet te marginaal zijn om de cursussen niet te kunnen volgen. Aan de andere kant had hij heel veel aan de opvoeding van zijn kinderen, dus er moet een goede school in de buurt zijn geweest. Dit zou hem 3 jaar kosten, zodat elke mogelijke plaats voldoende tijd had om het grondig te bestuderen en te analyseren. De Middellandse Zeekust van Gerona tot Tarifa, de Atlantische kust van Tarifa tot de grens met Portugal en later de hele Golf van Biskaje. Het zou 3 jaar zijn van dozen in- en uitpakken in een constante beweging, met het huis op sleeptouw en hun 2 kinderen constant van school veranderen. Het waren geen gemakkelijke tijden, het woog zwaar op haar dat haar kinderen dat moesten doormaken en soms probeerde ze zichzelf ervan te overtuigen dat "dat" de plek was, om zich te stabiliseren en een einde te maken aan zoveel beweging. Maar hij verzamelde weer kracht en we keerden terug naar de aanval op zoek naar "de definitieve plaats".

We komen aan in 1987, we hebben de hele kust afgereisd en mijn vader moet zijn conclusies trekken. Hij vertelt ons: "Herinner je je die baai, Les Basetes, tussen Valencia en Alicante? Wel, naar mijn mening is het de plek die alles samenbrengt waar we naar op zoek zijn. Een stabiel windregime van kracht 2 tot 4, een natuurlijke rif dat een beschermde baai creëert met de ideale golf om te beginnen met windsurfen, op zijn beurt in een brede en beschutte baai met perfecte omstandigheden voor licht zeilen en catamaran. Naast de spectaculaire kustlijn van baaien met rotsachtige bodems, zijn Poseidonië weiden een teken van goed leven, kristalhelder water, vegetatie en dennenbossen die de zeespiegel bereiken, de imposante massa van de Peñón de Ifach, de Kaap van Moraira. Het is de Middellandse Zee op zijn best. Ik denk dat het grenst aan perfectie. Laten we het een kans geven en besteden enige tijd daar, om te zien Hoe werkt het?" Pitu en ik vonden het idee geweldig. We hadden goede herinneringen aan dat gebied. We zouden al snel beseffen dat dit hoekje niet alleen aan de verwachtingen voldeed, maar ze overtrof. Sindsdien hebben we al onze energie, moeite en passie gestoken in het maken van de maatstaf voor watersport die het vandaag is.


Waarom de Antipoden? Mariam, de liefde van mijn vader, zeer bewust van ons hele traject en van wat mijn vader zocht, zei: "Jullie moeten jezelf Las Antipodas noemen", want wat je wilt creëren is het tegenovergestelde concept van de conventionele zeilschool van de jachtclub".

 


 

Informatie
en Boekingen:
x



Volg Ons
x



Vicky Sánchez

Vicky Sánchez E-360
2009 IFCA Freestyle World Champion

Onze Catalogus
x



Het Boek
x

libro cata

Tweedehands
x

Material Náutico de Ocasion

Diavoorsteling
x

Plein Écran

Vrijgezellenfeest
x

Kids Camp, Campamento de Vela Multiactividad para Niños

Geef Activiteit!
x
Regala vela

                 
Hobie Cat Center        
                 

Escuela de Vela LAS ANTIPODAS S.L. - Ctra. Calpe-Moraira, Km.2.
Aviso legal - Política de Privacidad